ಗೆಳೆಯನೊಬ್ಬ ಸಿಕ್ಕಿದ . . ಇನೊಬ್ಬನೂ ಜೊತೆಯಾದ . .

ಅಂದು ಕುಕ್ಕೆ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯಕ್ಕೆ ಮಾಜಿ ಪ್ರದಾನಿ ದೇವೇ ಗೌಡ ಬಂದಿದ್ದರು. ಬೆಳಗ್ಗೆಯೇ ಕುಕ್ಕೆಗೆ ಬಂದ ದೇವೇ ಗೌಡ ಆ ನಂತರ ಅವರು ಇನ್ನೆಲ್ಲಿಗೋ ತೆರಳುವವರಿದ್ದರು. ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯದ ವರದಿಗಾರರಾಗಿ ನಾವೆಲ್ಲಾ ಬೆಳಗ್ಗೆಯೇ ಅಲ್ಲಿದ್ದೆವು. ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬಂದ ನಂತರ ಅವರು ವಿ‌ಐಪಿ ಕೊಠಡಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಧ್ಯಮದವರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ರೂಢಿ. ಅಂದೂ ಹಾಗೆಯೇ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬಂದ ಬಳಿಕ ಅವರು ಮಾಧ್ಯಮದೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ ಅನ್ನುವಷ್ಠರಲ್ಲೇ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಓಡೋಡಿ ಬಂದವನು ಈಟಿವಿಯ ವಿನಾಯಕ. ಆಗ ಪರಿಚಯ ಇಲ್ಲ.ಆತನೂ ಹೊಸಬ. ನಾವು ಇನ್ನೇನು ದೇವೇ ಗೌಡರ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡಬೇಕು ಎನ್ನುವಷ್ಠರಲ್ಲಿ ವಿನಾಯಕ ಹೇಳಿದ , ಸರ್ ,ಲೋಗೋ ಹಿಡಿಬೇಕಿತ್ತಲ್ಲಾ , ಸರಿ , ನನಗೆ ಏನು ಮಾಡೋದು ಅಂದೆ.ನಿಮಗೆ ಮತ್ತೆ ರೆಕಾರ್ಡ್ ಆದದ್ದು ಕೇಳಿಸುತ್ತೇನೆ ಅಂದ. ಹಾಗೆಯೇ ಲೋಗೋ ಹಿಡಿದಾಯಿತು. ನನ್ನ ಪರಿಚಯವೂ ಅವನಿಗಾಯಿತು. ಆ ನಂತರ ಆತ ನನಗೆ ಆಗಾಗ ಫೋನು ಮಾಡುತ್ತಲಿದ್ದ. ನಾನು ಮಾಹಿತಿ , ಸ್ಟೋರಿಗನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಫ್ರೆಂಡ್‌ಗಳಾದೆವು. ಇಂದಿಗೂ ಕೂಡಾ ಅದೇ ಬಾಂಧವ್ಯ ಇದೆ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಹಿತ ಬಯಸುವ ಒಳ್ಳೆಯ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಿಯೂ ಇದ್ದೇವೆ.ಆತ ಇಂದು ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯ ವರದಿಗಾರನಾಗಿ ಮಿಂಚುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಮೊದಲಿಗೆ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯದಿಂದ ಆತ ಪೊಲಿಟಿಕಲ್ ವರದಿ ಆರಂಭಿಸಿದ್ದು ಅನ್ನೋದು ಇನ್ನೊಂದು ಸ್ಪೆಷಾಲಿಟಿ.

ವಿನಾಯಕ ಗಂಗೊಳ್ಳಿಯವನಾಗಿದ್ದ. ಪುತ್ತೂರಲ್ಲಿ ಕೆಲಸದ ನಿಮಿತ್ತ ವಾಸ್ತವ್ಯ ಹೂಡಿದ್ದ. ಹೀಗೆ ಸುಳ್ಯ , ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯದ ಕಡೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ವಿನಾಯಕನ ಜೊತೆಗೆ ಪುತ್ತೂರು ಕೇಬಲ್ ನೆಟ್‌ವರ್ಕ್ ಚಾನೆಲ್ ಮತ್ತು ಕರಾವಳಿ ವಾರ್ತೆಯ ಪ್ರವೀಣ್ ಕೂಡಾ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಆ ನಂತರ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ನಂಗೂ ವಿನಾಯಕನ ಮೂಲಕ. ಪ್ರವೀಣ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಒಳ್ಳೆ ಫ್ರೆಂಡ್ ಆದ್ರು. ಅವರಿಬ್ಬರಿಗೂ ಅದೆಷ್ಟೋ ಸ್ಟೋರಿಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದೆ. ಅವರು ಬೆಳಗ್ಗೆ 7 - 8 ಗಂಟೆಗೆ ಪುತ್ತೂರಿನಿಂದ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ನನಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಹಟ್ಟಿಯ ಕೆಲಸ ಇದ್ದಿತ್ತು. ಆ ಬಳಿಕ ಹಾಲನ್ನು ಸಮೀಪದ ವಾಹನಕ್ಕೆ ನೀಡಿ ಬರಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಆ ಬಳಿಕ ಜೊತಯಾಗೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಫಿ ಕುಡಿದು ಮುಂದಿನ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು.ಹಾಗೇ ಇಂತಹದ್ದೇ ಅದಷ್ಟೋ ದಿನ ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ಬಂದಿತ್ತು. ಅಂತಹದ್ದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ದಿನ ಸನನಗೂ ವಿನಾಯಕನಿಗೂ ಒಂಚೂರು ಹಾಗೂ . . ಹೀಗೂ ಆಗಿತ್ತು. ಅಂದು ವಿನಾಯಕ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಗುತ್ತಿಗಾರಿಗೆ ಒಂದು ಸ್ಟೋರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯಕ್ಕೆ ಹೋಗೋದು ಅಂತ ಮಾತನಾಡಿದ್ದೆವು.ಆತ ನೇರವಾಗಿ ಗುತ್ತಿಗಾರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ.ನಾನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಾದು ಕುಳಿತು ಫೊನು ಮಾಡಿದಾಗ ನಾನು ಗುತ್ತಿಗಾರಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇನೋ ಅಂದ. ನನಗೆ ಬೇಸರವಾಗಿತ್ತು.ಅವನಿಗಾಗಿ ಕಾದು ಕುಳಿತು ಆತ ನೇರವಾಗಿ ಹೋದನಲ್ಲ ಎಂಬ ಸಿಟ್ಟು , ಬೇಸರ ಎರಡೂ ಆಗಿತ್ತು. ಸರಿ ಅಂತ ಫೋನು ಕಟ್ ಮಾಡಿದೆ. ಮತ್ತೆ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯಕ್ಕೆ ಬಾ ಅಂದಿದ್ದ. ನಾನು ಹೋಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಆತ ಫೋನು ಮಾಡುವಾಗ ನಾನು ಕಟ್ ಮಾಡಿದೆ. ಪಾಪ , ಸಂಜೆ ಆತ ಮನೆಗೇ ಬಂದ. ನಾನು ಬೇರೆಲ್ಲಿಗೋ ಹೊರಟಿದ್ದೆ. ಆಯ್ತು ಮಾರಾಯ ಅಂತ ಹೇಳಿ ನಾನು ಅವನನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸದೇ ನೇರವಾಗಿ ಹೋದೆ. ಆ ನಂತರ ನನಗೂ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪವಾಯಿತು ಅದು ಬೇರೆ. ನನಗೆ ಬೇಸರವಾಗಿದೆ ಅಂತ ಆತನಿಗೂ ಅನಿಸಿತು. ಸ್ಸಾರಿ ಮಾರಾಯ ಅಂತ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಫೋನು ಮಾಡಿ ಹೇಳಿದ. ಪಾಪ ಏನಾದ್ರೂ ಫ್ರೆಂಡ್ ಅಲ್ವಾ. ಮರುದಿನದಿಂದ ಒಂದೇ ಹಾದಿ. ಅದೊಂದು ಘಟನೆ ಬಿಟ್ಟರೆ ವಿನಾಯಕ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಮಧ್ಯೆ ಇಂದಿಗೂ ಒಂದೇ ಹಾದಿ ನಮ್ಮದು. ಪ್ರವೀಣ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಗೆಳೆಯ.ಇಂದಿಗೂ ಪುತ್ತೂರಿನ ಪ್ರವೀಣ್ ಮನೆಗೆ ಹೋಗ್ತೇನೆ. ಹೀಗೇ ವಿನಾಯಕ ಜೊತೆ ಹೋಗುವಾಗ ಅದೆಷ್ಟೋ ಇಂಟೆರೆಸ್ಟಿಂಗ್ ಸಂಗತಿಗಳಾಗಿವೆ.ಒಳ್ಳೋಳ್ಳೆ ಸ್ಟೋರಿಗಳನ್ನೂ ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ.

ಭೂಮಿ ನಡುಗಿತು . . ಗುಡ್ಡ ಕುಸಿಯಿತು . .

ಆಗ ಸುದ್ದಿಗಾಗಿ ಕಾಡು , ಹಳ್ಳಿ ಅಲೆದು ಎಷ್ಟೇ ಖರ್ಚಾದರೂ ಸರಿ ಗ್ರಾಮೀಣ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ನೀಡುವುದು ಒಂದು ಥ್ರಿಲ್ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಮಯ. “ಉಷಾಕಿರಣ”ವೂ ಹಾಗೆ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗೇ ಹಾಕುತ್ತಿತ್ತು.ಹಾಗಾಗಿ ಖರ್ಚು ನೋಡುತ್ತಿರಲೇ ಇಲ್ಲ ಸುದ್ದಿ ಬರಬೇಕು ಅನ್ನೋದು ಮುಖ್ಯವಾಗಿತ್ತು.

ಆವತ್ತು 2005 ಆಗಸ್ಟ್ 18. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಮನೆಯಿಂದ ಅದೇ ಸ್ಕೂಟರ್ನಲ್ಲಿ ಗುತ್ತಿಗಾರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ.ಆಗ ಮಳೆಗಾಲ ಬೇರೆ. ಒಂದು ವಾರದಿಂದ ಮಳೆ ಜೋರಾಗೇ ಸುರಿಯುತ್ತಿತ್ತು.ಅಂದು ಮಾತ್ರಾ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆ. ಗುತ್ತಿಗಾರಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಇನ್ನೇನು ಮನೆಗೆ ಹೊರಡಬೇಕು ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಛಾಯಾಚಿತ್ರ ಗ್ರಾಹಕ ಗೋಪಾಲ ಚತ್ರಪ್ಪಾಡಿ ಸಿಕ್ಕಿ , ಮಹೇಶಣ್ಣ ಕೊಲ್ಲಮೊಗ್ರಕ್ಕೆ ಹೋಗಲಿಕ್ಕಿದೆ ಬರ್ತೀರಾ ?, ನಮ್ಮ ಮೆಸ್ಕಾಂನವರು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗ್ತಾರೆ ಜೀಪಲ್ಲಿ ,ಬನ್ನಿ ಅಂತದ್ರು.ಎಂತ ವಿಶೇಷ ?, ಅಂದಾಗ ಅಲ್ಲಿ, ಇಡೀ ಗುಡ್ಡವೇ ಕುಸೀತಾ ಇದೆಯಂತೆ , ಸಮೀಪದ ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣು ಮಿಶ್ರಿತ ನೀರು ಬರುತ್ತಂತೆ , ಭೂಕಂಪದ ಅನುಭವವಾಗುತ್ತಂತೆ ಅಂದ್ರು. ಸರಿ ಹೋಗೋಣ ಅಂದೆ. ಮೆಸ್ಕಾಂನವರೊಂದಿಗೆ , ಗೋಪಾಲ ಚತ್ರಪ್ಪಾಡಿ ಮತ್ತು ನಾನು ಸೇರಿ ಎಂಟು ಜನ ಕೊಲ್ಲಮೊಗ್ರದ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟೆವು. ಗುತ್ತಿಗಾರಿನಿಂದ ಸುಮಾರು 25 ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರ ಕೊಲ್ಲಮೊಗ್ರಕ್ಕೆ. ಅದೂ ತೀರಾ ಹದಗೆಟ್ಟ ರೋಡ್. 25 ಕಿಲೋ ಮೀಟರ್ ದೂರ ತಲಪಲು ಒಂದು ಗಂಟೆ ಸಮಯ ಹಿಡಿಯಿತು.ಆಗ ಗಂಟೆಯೂ 12 ಆಗಿತ್ತು.ಕೊಲ್ಲಮೊಗ್ರ ಕಳೆದು ಗಡಿಕಲ್ಲು ಬಂತು ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದೆ ಕಲ್ಮಕಾರ್ ಹೋಗಿ ಕಡಮ್ಮಕಲ್ ರಬ್ಬರ್ ಎಸ್ಟೇಟ್ ಮೂಲಕ ಶಿಥಿಲ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಶಬ್ದ ಕೇಳುತ್ತಿತ್ತು.ಹತ್ತಿರ ಹೊಳೆಯೆಲ್ಲಾ ಮಣ್ಣಿನ ನೀರಿನಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು.ರಬ್ಬರ್ ಎಸ್ಟೇಟ್ ಕಳೆದು ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಹೋದ ನಂತರ ಮುಂದೆ ವಾಹನ ಹೋಗೋದಿಲ್ಲ. ಕಾಡು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ದೂರದಿಂದ ಹೋಗಬೇಕು.ಯಾಕೆಂದ್ರೆ ಗುಡ್ಡ ಕುಸೀತ ಇದೆ.ಅಪಾಯ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಬುತ್ತಿ.ಹಾಗಾಗಿ ಸುತ್ತು ಬಳಸಿ ಕಾಡು ದಾರಿಯ ಪ್ರಯಾಣ ಮುಂದುವರಿಯಿತು. ಹಾಗೆ ಸುಮಾರು ಅದ ಗಂಟೆ ಹೋದ ಬಳಿಕ ಎದುರು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಇಡೀ ಗುಡ್ಡವೇ ಕುಸೀತ ಇದೆ.ನೋಡನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಎದುರಿನ ಗುಡ್ಡ ಮರದ ಸಹಿತವಾಗಿ ಬೀಳ್ತಾ ಇದೆ.ಮುಂದೆ ಹೋಗೋದಿಕ್ಕೂ ಹೆದರಿಕೆ.ಇಡೀ ಕಾಡು ನಾಶವಾಗಿ ದೊಡ್ಡ ಕಣಿವೆಯೇ ಸೃಷ್ಠಿಯಾಗಿತ್ತು.ಮತ್ತೂ ಕುಸೀತಾ ಇದೆ ಗುಡ್ಡ.ಹಾಗೆ ಕುಸಿಯುವಾಗ ಇಡೀ ಭೂಮಿಯೇ ಅದುರಿದ ಅನುಭವವಾಗುತ್ತೆ.ಸ್ವಲ್ಪ ಕಂಪನವೂ ಆಗುತ್ತದೆ. ಇದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಗೋಪಾಲ್ ಚತ್ರಪ್ಪಾಡಿ ತಮ್ಮ ಕ್ಯಾಮಾರದಲ್ಲಿ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡರು.ಇದೆಲ್ಲಾ ದಾಖಲಿಸಿಕೊಂಡು ಗುಡ್ಡ ಇಳೀಬೇಕಾದ್ರೆ ಸುಸ್ತೋ ಸುಸ್ತು.ಮೈ ಬಟ್ಟೆಯೆಲ್ಲಾ ಮಣ್ಣಾಗಿತ್ತು.ಆಗ ಸಮಯ ಗಂಟೆ 3 ಆಗಿತ್ತು. ಊಟವೂ ಇಲ್ಲ.ಅಲ್ಲೇ ಕಲ್ಮಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಅಂಗಡಿಯಿಂದ ಬಿಸ್ಕೇಟ್ ಮತ್ತು ಹತ್ತಿರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಚಾ ಕುಡಿದು ಗುತ್ತಿಗಾರಿನ ಕಡೆಗೆ ಬಂದೆವು.

ಮರುದಿನ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಇದು ಚಿತ್ರ ಸಹಿತವಾಗಿ ಬರಬೇಕಲ್ಲ.ಏನು ಮಾಡೋದು?. ಆಗ ಇದ್ದದ್ದು ಡಿಜಿಟಲ್ ಕ್ಯಾಮಾರಾವೂ ಅಲ್ಲ , ಅದು ರೀಲ್ ಕ್ಯಾಮಾರಾ. ಗೋಪಾಲ ಚತ್ರಪ್ಪಾಡಿ ಹೇಳಿದ್ರು ಇದನ್ನು ಸುಳ್ಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರಿಂಟ್‌ಗೆ ಕೊಡ್ತೇನೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಕಳುಹಿಸೋಣ ಅಂತಾಯ್ತು. ಹಾಗೆ ಗುತ್ತಿಗಾರಿಗೆ ತಲಪುವಾಗ ಸಂಜೆ 5 ಗಂಟೆ. ಮರುದಿನ ಗೋಪಾಲ ಚತ್ರಪ್ಪಾಡಿ ಸುಳ್ಯಕ್ಕೆ ಬೆಳಗೇನೇ ಕಳುಹಿಸಿದ್ರು. ಆದ್ರೆ ಕಮ್ಯುನಿಕೇಶನ್ ಗ್ಯಾಪ್‌ನಿಂದ ಫೋಟೋ ಪ್ರಿಂಟ್ ಆಗಿ ಮತ್ತೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಗುತ್ತಿಗಾರಿಗೆ ಬಂತು. ಮಂಗಳೂರಿಗೆ ಕಳುಹಿಸೋದು ಹೇಗೆ ?. ಕೊರಿಯರ್ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಒಂದು ದಿನ ಲೇಟಾಗುತ್ತೆ.ಏನ್ ಮಾಡೋದು ಆಫೀಸಿಗೂ ಹೇಳಿ ಆಗಿದೆ . ನ್ಯೂಸ್ ಫ್ಯಾಕ್ಸ್ ಮಾಡಿಯೂ ಆಗಿದೆ.ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಹೋಗಿ ಫೋಟೋ ಬರದಿದ್ರೆ ಹೇಗೆ ?. ಅಂತ ಛೆ . ಛೆ ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಿರಬೇಕಾದ್ರೆ ಆಫೀಸಿನಿಂದ ಹೇಳಿದ್ರು ಎಲ್ಲಿಂದಾದ್ರು ಮೈಲ್ ಮಾಡಿ ಅಂತ. ಆಗ ಗುತ್ತಿಗಾರಿನಲ್ಲಿ ಮೈಲ್ ಇದ್ದದ್ದು ಕಾಂತಿಲ ಸತ್ಯಣ್ಣನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ. ಸರಿ ಅವರಿಗೂ ರಿಕ್ವೆಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ ಫೋಟೋ ಸ್ಕ್ಯಾನ್ ಮಾಡಿ ಸಂಜೆ ಏಳು ಗಂಟೆಯಿಂದ ಫೋಟೋ ಅಟ್ಯಾಚ್‌ಗೆ ಕುಳಿತಾಯಿತು,.ಒಳ್ಳೊಳ್ಳೆ 6 ಫೋಟೋ ಇತ್ತು.ಆದ್ರೂ ಫೋಟೋ ಅಟ್ಯಾಚ್ ಆಗ್ಬಕಲ್ಲಾ ?. ಅದು ನೆಟ್‌ವನ್ ಬೇರೆ ತುಂಬಾ ಸ್ಲೋ. ಆಗಾಗ ಕಟ್ ಆಗ್ತಾನೂ ಇತ್ತು.ಅಂತೂ ಇಂತು ರಾತ್ರಿ 11 ಗಂಟೆ ಆಗೋವಾಗ 2 ಫೋಟೋ ಹೋಯ್ತು. ಬಚಾವ್ ಅಂತ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಯ್ತು.

ಮರುದಿನ ಬ್ಯಾಕ್ ಪೇಜಲ್ಲಿ ಲೀಟ್ ಮಾಡಿ 2 ಫೋಟೋ ಸಹಿತ “ ಭೂಮಿ ನಡುಗಿತು , ಗುಡ್ಡ ಕುಸಿಯಿತು “ ಎಂಬ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಆ ಸುದ್ದಿ ಪ್ರಕಟವಾಯಿತು.ಕೆಲ ಜನ ನೋಡಿ ಹೌದಾ ಅಂತಾನೂ ಕೇಳಿದ್ರು.






ಈ ಸುದ್ದಿ ನೋಡಿದ ಉದಯವಾಣಿಯ ವಿಠಲ್ ರಾವ್ , ಏ. . ನಂಗೂ ಫೋಟೋ ಕೊಡು ಮಾರಾಯ ಅಂದ್ರು. ಆಗ ನಮಗೆ ಬೇರೇನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.ಸರಿ ಅಂತ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯದಿಂದ ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ 11 ಗಂಟೆಯವರೆಗೆ ಕೂತು ಕಳುಹಿಸಿದ ಫೋಟೋ ಸೆಂಟ್ ಐಟಂನಲ್ಲಿ ಇತ್ತಲ್ಲಾ ಅದನ್ನೇ ಫಾರ್ವಡ್ ಮಾಡಿದೆ. ಸರಿ ಮರುದಿನ ಉದಯವಾಣಿಯಲ್ಲೂ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಬಂತು.ಸುದ್ದಿ ಎಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಹೇಗೂ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಸಾರ ಇತ್ತಲ್ಲಾ , ಜನ ಮಾತಾಡಿದ್ರು. ಏ. . ಅದು ಉದಯವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದಿದೆ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರು, ಅವರು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೇಗೆ ಹೋದ್ರು ಮಾರಾಯ ಅಂತ ನನ್ನಲ್ಲೇ ಕೇಳಿದ್ರು. ..!. ನಾವು ಪೆಚ್ಚು ಮೋರೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಅದು ಅವರಲ್ಲ ನಾವು ಹೋದ್ದು ಅಂತ ಸಾರಿ ಸಾರಿ ಹೇಳಬೇಕಾಯಿತು.

ಅನುಭವಕ್ಕೆ ದಾರಿಯಾಯ್ತು. .

ಕಡಬದಿಂದ ಹೊಸದಿಗಂತ ಪತ್ರಿಕೆ ಸುಮಾರು ಎರಡು ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ ಬಿಡಿಸುದ್ದಿ ವರದಿಗಾರನಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಉಷಾಕಿರಣ ಪತ್ರಿಕೆ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ ಅನ್ನೋ ಸುದ್ದಿ ತಿಳಿದಾಕ್ಷಣ ಅತ್ತ ಕಡೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿ ಮಂಗಳೂರಿನ ಕಚೇರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಮಾತನಾಡಿ ಆಗಮಿಸಿದ್ದಾಯಿತು. ಈ ನಡುವೆ ಇಲ್ಲಿ ವರದಿ ಮಾಡೋದು ನಿಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದೇ ಒಂದು ಸ್ಕೂಟರ್.ಅದರಲ್ಲಿ ಕಡಬಕ್ಕೆ 15 ಕಿಲೋ ಮೀಟರ್ ಹೋಗಬೇಕು. ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ವರದಿಯೂ ಬರುತ್ತಿತ್ತು.

ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಉಷಾಕಿರಣದಿಂದ ಬುಲಾವ್ ಬಂತು.ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯದಿಂದ ಬಿಡಿಸುದ್ದಿ ವರದಿಗಾರನಾಗಿ ಆಯ್ಕೆಯೂ ಆಯಿತು.ಆದರೆ ಇದರಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರಾ ಹೊಸದಿಗಂತದಿಂದ ಒಂಚೂರು ಹೆಚ್ಚು ಲೈನೇಜ್ ಇತು. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಬಹುಷ: ಉಳಿದೆಲ್ಲಾ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಲೈನೇಜ್ ಇದ್ದುದು ಇದರಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ವಿ.ಕ ದಲ್ಲಿ. ಅಂತೂ 1 ಮಾಚ್ 2005 ರಿಂದ ಉಷಾಕಿರಣ ಪತ್ರಿಕೆಗೆ ಸುಬ್ರಹಣ್ಯದಿಂದ ವರದಿ ಮಾಡೋದಿಕ್ಕೆ ಆರಂಭವಾಯ್ತು.ಇಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ವ್ಯಾಪ್ತಿ , ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣಾ ವ್ಯಾಪ್ತಿ ಎಲ್ಲಾ. ಆಗ ನಾನು ಸುಬ್ರಹಣ್ಯಕ್ಕೆ ಹೋಗುವಾಗ ನನಗೆ ಪರಿಚಯ ಇದ್ದದ್ದು ವಿಜಯಕರ್ನಾಟಕದ ಮಂಜುನಾಥ ರಾವ್ , ಉದಯವಾಣಿಯ ವಿಠಲ ರಾವ್ ಮಾತ್ರಾ.ಇನ್ನು ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯ ಗೋವಿಂದ ಎನ್.ಎಸ್ ಹಾಗೂ ಕನ್ನಡ ಪ್ರಭದ ಮಂಜುನಾಥ ಭಟ್ ಮತ್ತು ಆಗ ಹೊಸದಿಗಂತಕ್ಕೆ ಆಗಾಗ ವರದಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಮೋಹನ್ ನಂಬಿಯಾರ್ ಇವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅಷ್ಟೊಂದು ಪರಿಚಯ ಇದ್ದಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದ್ರೆ ವಿಠಲ್ ರಾವ್ ನನಗೆ ಮೇಷ್ಟ್ರೂ ಆಗಿದ್ದರು. ಮಂಜುನಾಥ ರಾವ್ ಅವರಿಗೆ ನಮ್ಮ ಭಾಗದ ಸುದ್ದಿಗಳನ್ನೂ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅವರ ಪರಿಚಯ ಇದ್ದಿತ್ತು.ಉಳಿದವರ ಬಗ್ಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು , ಆದರೆ ಹೆಚ್ಚು ಪರಿಚಯ ಇದ್ದಿರಲಿಲ್ಲ.

ಮೊದಲ ಒಂದೆರಡು ತಿಂಗಳು ಕಾಂಟಾಕ್ಟ್ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮತ್ತು ಸುದ್ದಿಯ ಹಿಡಿತಕ್ಕೆ ಸಮಯ ತಗುಲಿತು. ನಂತರ ದಿನಕಳೆದಂತೆ ಅನುಭವಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಕುಕ್ಕೆ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯಕ್ಕೆ ಬರೋ ಅತಿಥಿಗಳ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಿ ಒಂದು ಇಂಟರ್ ವ್ಯೂ ಬರೆಯುವುದು ಕೂಡಾ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಮೊದಲಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಕಿರುತೆರೆ ಕಲಾವಿದೆ , ಚಿತ್ರನಟಿ ಪವಿತ್ರಾ ಲೋಕೇಶ್. ಆವತ್ತು ಶುಕ್ರವಾರ.ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಪೂಜೆ ನಡೆಸಿದ ಬಳಿಕ ಮಾತನಾಡಿದ್ದರು.ಅದಾಗಿ ಕೆಲ ದಿನಗಳ ನಂತರ ಅಂದರೆ 12 ಜುಲೈ 2005 ರಂದು ಕುಕ್ಕೆ ಸುಬ್ರಹಣ್ಯಕ್ಕೆ ಆಗಮಿಸಿ ಸರ್ಪಸಂಸ್ಕಾರ ಪೂಜೆ ನಡೆಸಲು ಬಂದಿದ್ದ ವೇಳೆ "ಉಷಾಕಿರಣ"ದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯಾಗಿ ನಾನು ಮಾತನಾಡಿಸಿದ್ದು ಇನ್ನೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ವಿವಿದ ಅತಿಥಿಗಳು ಬಂದಾಗ ನನ್ನ ಮಾತುಕತೆ ಮುಂದಯವರೆದೇ ಇತ್ತು. ಈಗ ಹೆಚ್ಚು ಜೆಚ್ಚು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಆಗಲೂ ಅದೇ ಸ್ಕೂಟರ್‌ನಲ್ಲಿ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯಕ್ಕೆ 15 ಕಿಲೋ ಮೀಟರ್ ದೂರ ಮನೆಯಿಂದ ಎರಡು ದಿನಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಅತಿಥಿಗಳು ಯಾರಾದರೂ ಬಂದರೆ ಅತ್ತ ಕಡೆ ಹೋಗುವುವಿದಿತ್ತು. ಯಾರದರೂ ಕುಕ್ಕೆಗೆ ಬರ್ತಾರೆ ಅಂದ್ರೆ ಮಾಹಿತಿ ಕೊಡೋರು ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯದ ಜಗ್ಗಣ್ಣ. ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಂಗಡಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರೋ ಜಗದೀಶ್ ಶೆಟ್ಟಿ ಎಲ್ಲಾ ಮಾಹಿತಿಗಳನ್ನು ಇಂದಿಗೂ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಒಂದು ಮಿಸ್ ಕಾಲ್. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಫೋನೇ ಮಾಡ್ತಾರೆ.ಅವರಿಗೆ ಆ ವಿಷಯ ಪೇಪರಲ್ಲಿ ಬರೋದಿಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮಿತ್ರತ್ವ ಹೆಚ್ಚು ಇಷ್ಟ. ಹಾಗಾಗಿ ಜಗ್ಗಣ್ಣ ಅಂದ್ರೆ ನಮಗೆಲ್ಲಾ ಹೆಚ್ಚು ಇಷ್ಠ. ಅವರು ಹೇಳಿದ ಯಾವುದೇ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಮಾಡದೇ ಇರೋದೇ ಇಲ್ಲ.ಇನ್ನು ಅವರ ವಯಸ್ಸು ನೋಡಿದರೆ ನಮಗಿಂತ ಎಷ್ಟೋ ದೊಡ್ಡ.ಆದರೆ ಅವರು ನಮಗೆ ಗೌರವ ಕೋಡೋದು ನೋಡಿದ್ರೆ ನಮಗೆ ನಾಚಿಕೆಯಾಗುತ್ತೆ. ಅಂತಹ ಜಗ್ಗಣ್ಣ ಅವರು.ಅಹಂಕಾರ ಅನ್ನೋದು ಅವರಲ್ಲಿ ಲವಲೇಶಚೂ ಕಾಣದು.ಅಂತಹ ಜಗ್ಗಣ್ಣ ಮನಗೊಂದು ಆಸ್ಥಿಯೂ ಆಗಿದ್ದರು.ಸುದ್ದಿ ಮೂಲವೂ ಆಗಿದ್ದರು.ಹಾಗಾಗಿ ನನ್ನ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಅವರ ಪಾತ್ರವೂ ಇದೆ.

ಇದರ ನಡುವೆ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯದ ಇತರ ವರದಿಗಾರರಾದ ಗೋವಿಂದ , ಮಂಜುನಾಥ ಭಟ್ ಹೆಚ್ಚು ಹತ್ತಿರವಾದರು. ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಕೂಡಾ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹವನ್ನೂ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ದಾರಿ ಸುಗಮವಾಯ್ತು. .

ಲೋಕಲ್ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ವರದಿ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ , ಬರೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಕಲಿತಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ರಾಜ್ಯಮಟ್ಟದ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಅವಕಾಶಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಹೊಸದಿಗಂತಕ್ಕೆ ಕಡಬದಿಂದ ವರದಿಗಾರ ಬೇಕು ಎಂಬ ಸುದ್ದಿ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೇ ತಡ. ಕೂಡಲೇ ಅರ್ಜಿ ಹಾಕಿ ಸಂಪಾದಕರಾದ ಪ್ರಕಾಶ್ ಅವರಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ ಕಡಬದಿಂದ ವರದಿ ಮಾಡುವುದ್ಕಕೆ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಿತು.

ನಾನು ಆ ನಂತರ ಹೊಸದಿಗಂತ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಕಡಬದ ಬಿಡಿಸುದ್ದಿ ವರದಿಗಾರ , ಅಂದರೆ ಪತ್ರಿಕಾ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಸ್ಟ್ರಿಂಜರ್.ಸಂಬಳ ನಾವು ಮಾಡಿದ ವರದಿಯ ಮೇಲೆ.ಅಂದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಕಾಲಂ ಸೆಂಟಿ ಮೀಟರ್ ಲೆಕ್ಕ.ಒಂದು ಕಾಲಂ ಸೆಂಟಿಮೀಟರ್‌ಗೆ ಒಂದು ರುಪಾಯಿ ಇತ್ತ.ಮನೆಯಿಂದ ಕಡಬವು 15 ಕಿಲೋ ಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿದೆ.ಇಡೀ ಕಡಬ ಪ್ರದೇಶವು ಮತ್ತೂ ಒಂದು ೩೦ ಕಿಲೋ ಮೀಟರ್ ಆಗಬಹುದು. ಖರ್ಚು ಲೆಕ್ಕಹಾಕಿದರೆ ಏನೂ ಸಿಗಲಾರದು ಕೈಯಿಂದಲೇ ಖರ್ಚಾದೀತು.ಆದರೂ ಅವಕಾಶ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಸ್ಕೂಟರ್ ಇತ್ತು.ಅದರಲ್ಲಿ ಕಡಬದ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಹೊಸದಿಗಂತಕ್ಕೆ 2005 ರ ಮಾರ್ಚ್‌ನಲ್ಲಿ ಸೇರಿಯಾಗಿತ್ತು.

ಕಡಬಕ್ಕೆ ಮೊದಲು ಹೋದಾಗ ಅಲ್ಲಿನ ಸ್ಟೇಷನ್ ಎದುರುಗಡೆ ಒಂದು ಪೇಪರ್ ಸ್ಟಾಲ್ ಇತ್ತು.ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ನನ್ನ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಬಳಿಕ ಅಲ್ಲಿನ ಇತರ ಪತ್ರಿಕೆಯ ವರದಿಗಾರರನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸಿದೆ. ಉದಯವಾಣಿಯ ನಾಗರಾಜ್ ಕಡಬ ಜೊತೆಯಾದರು.ಅವರ ಜೊತೆಗೆ ಅಲ್ಲಿನ ಸುದ್ದಿ ವರದಿಗಾರ ಹರೀಶ್ , ವಿಜಯ್ ಕೂಡಾ ಪರಿಚಯವಾದರು.ಆ ಬಳಿಕ ಅವರೊಂದಿಗೆ ವಿವಿದ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ವರದಿಗೆ ತೆರಳಲು ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಹಾಗೇ ಮೊದಲ ಬೈಲೈನ್ ಸ್ಟೋರಿಯೊಂದು 2005 ಏಪ್ರಿಲ್ 19 ರಂದು ಪ್ರಕಟವಾಯಿತು. “ ಮೋಕ್ಷ ಕಾಣದ ನೀರಿನ ಯೋಜನೆ” ಎಂಬುದು ಆ ಸ್ಟೋರಿಯ ಹೆಡ್ಡಿಂಗ್. ಕಡಬದ ಕೊಂಬಾರು ಕಾಲನಿಯ ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿನ ಯೋಜನೆಯ ವರದಿ ಅದಾಗಿತ್ತು. ಆ ಬಳಿಕ ಇಲ್ಲೊಬ್ಬ ಹೊಸದಿಗಂತದ ವರದಿಗಾರನಿದ್ದಾನೆ ಎಂಬು ಊರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಕೆಲ ಫೋನುಗಳು ಆ ನಂತರ ಬರಲಾರಂಭಿಸಿತು.ಸುದ್ದಿಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಬರಲಾರಂಭಿಸಿತು.ಹೀಗೇ ಒಂದು ತಿಂಗಳು ಕಳೆದಾಗ ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕದ ಇನ್ನೊಂದು ಪತ್ರಿಕೆ ಉಷಾಕಿರಣವು ಬರುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಸುದ್ದಿ ಸಿಕ್ಕಿತು.ತಕ್ಷಣವೇ ಅತ್ತ ಕಡೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದೆ.

ದಾರಿ ಸುಗಮವಾಯ್ತು . .

ಪುತ್ತೂರುನಿಂದ ಕಾಲೇಜು ಮುಗಿಸಿ 2002 -03 ರಲ್ಲಿ ಮನೆ ಸೇರಿದ ಬಳಿಕ ಹಾಗೇ ದಿನವೂ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಾಡಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಬರೆಯುವುದು ರೂಢಿ. ಹಾಗೇ ಪತ್ರಿಕೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಸುಳ್ಯದ ಪಯಸ್ವಿನಿ ಪತ್ರಕೆಯಲ್ಲಿ ವರದಿಗಾರಿಕೆ ತರಬೇತಿ ಶಿಬಿರ ನಡೆಯುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಜಾಹೀರಾತು ಗಮನಿಸಿ ಆಸಕ್ತಿಯಿಂದ ಕೇಳಿದಾಗ ಬನ್ನಿ ಎಂಬ ಮಾಹಿತಿ ಸಿಕ್ಕಿತು.ಅಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಗೆಳೆಯರ ಪರಿಚಯವಾಯ್ತು. ಒಳ್ಳೆಯ ತರಬೇತನ್ನು ಪಯಸ್ವಿನಿ ಪತ್ರಿಕೆ ನೀಡಿತು. ಒಂದು ವಾರಗಳ ಕಾಲ ಇಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿಯ ಬಳಿಕ ಹಿಂದಿರುಗುವಾಗ ಪಯಸ್ವಿನಿ ಪತ್ರಿಕೆಗೆ ಗೌರವ ವರದಿಗಾರನಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವಂತೆ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಸಂಪಾದಕ ಅಬ್ದುಲ್ ಸತ್ತಾರ್ ಗೋರಡ್ಕ ಹಾಗೂ ಮುಖ್ಯವರದಿಗಾರ ದುರ್ಗಾಕುಮಾರ್ ನಾಯರ್ಕೆರೆ ಹೇಳಿದ್ದರು. ನನಗೂ ಹೇಗೂ ಅದು ಆಸಕ್ತಿಯ ವಿಷಯವೂ ಆಗಿತ್ತು.ಅದರಂತೆ ಪಯಸ್ವಿನಿ ಪತ್ರಿಕೆಗೆ ವರದಿ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಶುರುವಾಯಿತು.ವಿವಿದ ರೀತಿಯ ವರದಿಗಳು ಕಳುಹಿಸಿದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪವಾದ ಓರಣವನ್ನು ದುರ್ಗಾಕುಮಾರ್ ನೀಡಿದರು. ನಾನು ಬರೆದ ಮತ್ತೆ ಅದು ಪ್ರಿಂಟಾದ್ದು ಹೇಗೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಾ ಬಂದೆ.ಹಾಗೆ ಬರೆಯುತ್ತಾ ಬರೆಯುತ್ತಾ ಕಾಂಟ್ಯಾಕ್ಟ್ಸ್ ಹೆಚ್ಚಿತು. ಈ ನಡುವೆ ಸುಳ್ಯದ ಚೇತನಾ ಪತ್ರಿಕೆ ಮತ್ತು ಸುದ್ದಿಬಿಡುಗಡೆ ಕೂಡಾ ಹತ್ತಿರವಾಯಿತು.ಅಲ್ಲೂ ಅವಕಾಶಗಳು ಸಿಕ್ಕಿತು.ಇಂದಿಗೂ ಸುಳ್ಯದ ಈ ಎಲ್ಲಾ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗೆ ನಾನು ಕೃತಜ್ಞನಾಗಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಇಂದಿಗೂ ಈ ಎಲ್ಲಾ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗೆ ನನ್ನಿಂದಾಗ ಸಹಕಾರ ನೀಡುವುದಕ್ಕೆ ಸಿದ್ದನಿದ್ದೇನೆ.ಯಾಕೆಂದರೆ ನನ್ನನ್ನು ಬೆಳೆಸಿದ್ದು ಸುಳ್ಯದ ಈ ಮೂರು ಪತ್ರಿಕೆಗಳು. ಪಯಸ್ವಿನಿಯ ದುರ್ಗಾಕುಮಾರ್ , ಸುದ್ದಿಯ ಹರೀಶ್ ಬಂಟ್ವಾಳ್ , ಪಯಸ್ವಿನಿಯ ದಿವಂಗತ ಅಬ್ದುಲ್ ಸತ್ತಾರ್ , ಚೇತನಾ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಮೇನೇಜ್‌ಮೆಂಟ್‌ನಲ್ಲಿದ್ದ ನ.ಸೀತಾರಾಮ , ಲೋಕೇಶ್ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಬೆಂಬಲಿಸಿದ್ದರು. ಇವರೆಲ್ಲರ ಸಹಕಾರದಿಂದ ಸುದ್ದಿ ಬರೆಯುವುದು ಆರಂಭವಾಯಿತು.ಹಾಗೆಯೇ ಲೇಖನಗಳು , ವಿಶೇಷ ವರದಿಗಳು ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಗೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ 2003 - 04 ರಿಂದ ಆರಂಭವಾಯಿತು.ಅಂದಿನಿಂದ ಪತ್ರಿಕಾ ನಂಟು ಬೆಸೆಯಿತು.ದಿನಕಳೆದಂತೆ ರಾಜ್ಯಮಟ್ಟದ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗೂ ಸ್ಥಳೀಯ ವರದಿ ನೀಡುವುದಕ್ಕೆ ಶುರುವಾಯಿತು. ಒಂದೆರಡು ಲೇಖನಗಳು ತರಂಗ , ಸುಧಾದಲ್ಲೂ ಪ್ರಕಟವಾಯಿತು.

ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಹೊಸದಿಗಂತ ಪತ್ರಿಕೆಗೆ ಕಡಬಕ್ಕೆ ಬಿಡಿಸುದ್ದಿ ವರದಿಗಾರ ಬೇಕೆಂಬ ಮಾಹಿತಿ ಸಿಕ್ಕಿತು.ತಕ್ಷಣವೇ ಅತ್ತ ನೋಟ ಹರಿಸಲಾಯಿತು.

ವ್ಯತ್ಯಾಸ . .

ಪುತ್ತೂರು ಪುರ ಪ್ರವೇಶದ ಬಳಿಕ ಹಾಗೇ ಮೌನ. ಒಂದೆರಡು ತಿಂಗಳು ಬಳಿಕ ಮತ್ತೆ ಲೇಖನಿ ಕೈಗೆ ಬಂತು.ಆಗ "ಜನ ಈ ದಿನ " ಪತ್ರಿಕೆ ಪುತ್ತೂರಿನಿಂದ ಪ್ರಸಾರವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಓದುಗರ ಓಲೆಗೆ ಒಂದು ಪತ್ರ ಬರೆದು ಕಳುಹಿಸಿದೆ.ವಿಷಯ ಬಸ್ ನಿರ್ವಾಹಕನೊಬ್ಬನ ವಂಚನೆಯ ಕುರಿತು ಸಾರ್ವಜನಿಕರು ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂಬುದು ಆ ಓಲೆಯ ಸಾರಾಂಶ. ಅದೂ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡಿತು. ಅದಾದ ಬಳಿಕ ಹೀಗೇ ಕೆಲವು ವರದಿಗಳು , ಓದುಗರ ಓಲೆಗೆ ಬರಹಗಳು , ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಹೀಗೇ ಎಲ್ಲವೂ "ಜನ ಈ ದಿನ"ದಲ್ಲಿ ಮುದ್ರಣ ಕಂಡಿತು. ಅದೇ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕಾಲೇಜು ಭಿತ್ತ ಪತ್ರದಲ್ಲೂ ಕೆಲ ಕವನ , ಹನಿಗವನ ಇನ್ನಿತರ ಬರಹಗಳು ಪ್ರಕಟವಾದವು.ಅದರಲ್ಲೊಂದು ಕವನ ಹೀಗಿತ್ತು . .

ವ್ಯತ್ಯಾಸ - ಎಂಬುದು ಶೀರ್ಷಿಕೆ

ಹಿಂದೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು
ಹೆಂಡತಿಯೊಬ್ಬಳು
ಮನೆಯೊಳಗಿದ್ದರೆ
ನಾನೊಬ್ಬ ಸಿಪಾಯಿ,
ಇಂದು ಹೇಳುವರು
ಹೆಂಡತಿಯೊಬ್ಬಳು
ಮನೆಯೊಳಗಿದ್ದರೆ
ನಾನೊಬ್ಬ ಬಡಪಾಯಿ !!.

ಇನ್ನೊಂದು ಶೀರ್ಷಿಕೆ : ಪ್ರೀತಿ

ಹಸಿದ ಹೃದಯಕೆ
ನೀಡುವ ಪುಷ್ಠಿದಾಯಕವಾದ
ಆಹರವೇ
ಪ್ರೀತಿ.

ಹೀಗೆ ವಿವಿದ ಕವಿತೆಗಳು ಪ್ರಕಟಗೊಂಡರೆ ಒಂದೆರಡು ಲೇಖನಗಳೂ ಪ್ರಕಟವಾಯಿತು. ಜೊತೆಗೆ ಸಿಂಗಲ್ ಲೈನ್ ಪಂಚ್ ವರ್ಡ್‌ಗಳೂ ಇದ್ದವು ಅದು ಹೇಗಿತ್ತೆಂದರೆ ;-

- ಎಲ್ಲಿಯೇ ಶ್ವಾನ ಪ್ರದರ್ಶನ ಇರಲಿ ಪೋಸ್ಟ್ ಮ್ಯಾನ್ ಮಾತ್ರಾ ಹೋಗೋದೇ ಇಲ್ , ಏಕೆಂದರೆ ಆತ ಮೊದಲೇ ನೋಡಿರುತ್ತಾನೆ ! .

- ಬಸ್ಸು ಬರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲವೆಂದು ಸಿಗರೇಟು ಹೊತ್ತಿಸಿದ ಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ ಬಸ್ಸು ಬರುತ್ತದೆ !

- ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಡುತ್ತದ್ದರೆ ನಿಮಗೆ ನೋಡದಿರಲಾಗುತ್ತದೆಯೇ ?.

ಇಂತಹ ಕೆಲ ಬರಹಗಳೂ ಇದ್ದವು.ಅಂತೂ ಪುತ್ತೂರು ಎಜುಕೇಶನ್ ಮುಗಿದ ಬಳಿಕ ಇನ್ನೊಂದು ಹೊಸ ಅಧ್ಯಾಯ ಶುರುವಾಯಿತು.ಓದಿದ್ದು ಇಲೆಕ್ಟ್ರಾನಿಕ್ಸ್ ವಿಭಾಗ ಆದರೂ ಇಷ್ಠವಾದ್ದು ಲೇಖನಿ. ಆ ಕಡೆಗೇ ಹೆಚ್ಚು ಆಕರ್ಷಿಸಿತು.ಜೊತೆಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಸಂಬಳ ಪಡೆಯುವ ಮತ್ತು ದೂರ ದೇಶಗಳಿಗೆ ಹೋಗೋ ಸಕನಸು ಇದ್ದಿರಲಿಲ್ಲ.ಏಕೆಂದರೆ ಕೃಷಿ ಭೂಮಿ ಹಚ್ಚ ಜಸಿರಾಗಿತ್ತು.ಅದಿನ್ನೂ ವಿವಿದ ಫಸಲುಗಳಿಂದ ಬಸಿರಾಗಿತ್ತು.ಕೆಲವೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅದೆಲ್ಲವೂ ಖುಷಿ ಕೊಡುವುದ್ಕಕಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ರಾಜಧಾನಿ ಕಡೆಗೆ ಒಂದೆರಡು ತಿಂಗಳು ಹೋಗಿ ಬಿಪಿ‌ಎಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡರೂ ಮತ್ತೆ ಮಣ್ಣು ಕರೆಯಿತು , ಕೃಷಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟಿತು.3 ರಿಂದ 15 ಸಾವಿರ ಸಂಬಳದ , ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಕೈಗೆಳಗೆ ದುಡಿಯುವ ಬದಲು ಸ್ವತ: ಕೆಲಸ ಹೇಗೆ ಅನಿಸಿತು.ಹಾಗಾಗಿ ಮರಳಿ ಹುಟ್ಟೂರ ಮಣ್ಣಿಗೆ ಬಂದಾಯಿತು. ಆದರೆ ಇಲ್ಲೂ ಆಕರ್ಷಿತವಾದ್ದು ಲೇಖನಿ. ಬರಹ.

ಹಕ್ಕಿ ಹಾರಿತು . . .

ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ತಮಾಷೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೇ ಭಿತ್ತಿ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಆ ಪುಟ್ಟ ಕತೆ ಬಂದದ್ದೇ ತಡ.ತಮಾಷೆ ಶುರುವಾಯಿತು.ನನ್ನೊಳಗೂ ಇನ್ನೊಂದು ಹೊಸದು ಬರೆಯಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿತು.ವಿಷಯಕ್ಕಾಗಿ ಹುಡಕಾಡಿದೆ.ಬರೆದ ಬರಹವನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಶಾಲಾ ಭಿತ್ತಿ ಪತ್ರವೂ ಇತ್ತು.ಮೇಷ್ಟ್ರುಗಳೂ ಬರಿ ಮಾರಾಯ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾನೂ ಇದ್ರು.ಹಾಗಾಗಿ ಇನ್ನೊಂದು ಹೊಸತಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಆಗ ಹೊಳೆದದ್ದು ಒಂದು ಹಕ್ಕಿಯ ಕತೆ . ಅದನ್ನು ಕವಿತೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಬರೆದೆ . .

ಹಕ್ಕಿ ಹಾರಿತು . .

ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಹಕ್ಕಿಯೊಂದು ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿತು
ಕಾಡಿನಿಂದ ಕಡ್ಡಿ , ಹತ್ತಿ ತಂದು ಚಂದ ಮಾಡಿತು .
ಎರಡು ದಿನ ಬಿಟ್ಟು ನೋಡಿದಾಗ ಮೊಟ್ಟೆ ಎರಡು ಇದ್ದಿತು
ದಿನ ಕಳೆದಾಗ ಮೊಟ್ಟೆಯೊಡೆದು ಹಕ್ಕಿಯಾಯಿತು
ಮರಿಹಕ್ಕಿ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ತಾಯಿ ಹಕ್ಕಿ ಜೊತೆ ಹಾರಲು ಕಲಿತಿತು
ಒಂದು ದಿನ ಎದ್ದು ಬಂದು ಬುರ್ ಎಂದು ಹಾರಿ ಹೋಯಿತು
ನಾನು ಹೋಗಿ ನೋಡುವಾಗ ಗೂಡಿನೊಳಗೆ ಏನು ಇಲ್ಲವಾಯಿತು.



ಇದಿಷ್ಟು ಅಂದಿನ ಪದ್ಯ. ಎರಡು ದಿನದ ನಂತರ ಅದೂ ಶಾಲಾ ಭಿತ್ತಿ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡಿತು. ತಮಾಷೆ ಹಾಗೇ ಮುಂದುವರಿದಿತ್ತು.ಆದ್ರೆ ಮತ್ತೆ ಬಾಳಿಲ ಶಾಲೆಯ ಭಿತ್ತಿ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಬರೆಯುವುದಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ.ಏಕೆಂದ್ರೆ ಆಗ ಹತ್ತನೇ ತರಗತಿ ಮುಗಿಯುವ ಹಂತಕ್ಕೆ ಬಂದಿತ್ತು.ಹಾಗಾಗಿ ಶಾಲೆ ನನಗೆ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರೂ ಹೆಚ್ಚು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಆಗಿಲ್ಲ.ಆದರೆ ಈ ಜಾಗೃತಿ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮೂಡಿಸಿದ್ದು ಶಾಲೆಯೇ.ಆದರೆ ಮುಂದೆ ಪಿಯುಸಿಯಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಅವಕಾಶ ಇದ್ದಿರಲಿಲ್ಲ.ಹಾಗಾಗಿ ಎರಡು ವರ್ಷ ಯಾವುದೇ ಬರಹವಿಲ್ಲ.ಮುಂದೆ ಪಿಯುಸಿ ಬಿಟ್ಟು ಪುತ್ತೂರಿನ ವಿವೇಕಾನಂದ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಮತ್ತೆ ಜಾಗೃತವಾಯಿತು ಈ ಬರಹ ಪ್ರಪಂಚ.

ಸೊಳ್ಳೆ ಬಂತು ಕತೆ . .

ನಾನಾಗ ಹತ್ತನೇ ತರಗತಿ.ಇಲ್ಲಿಂದಲೇ ನನ್ನ ಬರಹ ಶುರುವಾಯಿತು.ಆಗ ಶಾಲಾ ಭಿತ್ತಿ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಬರೆಯುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆ ಇತ್ತು.ನಾವೆಲ್ಲಾ ಯಾರಾದರೂ ಬರೆದ್ರೆ ಅವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಏನಾದ್ರೂ ಹೇಳಿ ಗೇಲಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು.ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅಧ್ಯಾಪಕರು ಗಮನಿಸ್ತಿದ್ರು.ಹಾಗಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದು ಅಧ್ಯಾಪಕರು ಹೇಳಿದ್ರು ,ನೀನು ಹೇಗಿದ್ರೂ ಹಾಸ್ಟೆಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಇರೋದಲ್ವಾ ?. ಶಾಲೆಯ ಕೆಲಸ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ರಾತ್ರಿ ಒಂದು ಕತೆ , ಕವಿತೆ ಏನಾದ್ರೂ ಬರೀ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರು. ಆಯ್ತು ಸಾರ್ ಅಂದೆ. ಒಂದು ದಿನ ಕಳೆಯಿತು ವಿಷಯವೇ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ.ಮರುದಿನ ಮೇಷ್ಟ್ರು ಆಯ್ತಾ ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ರು. ಇಲ್ಲ ಅಂದೆ. ಮಾತಾಡಿಲ್ಲ. ಅಬ್ಬಾ . . ಅಂತ ರೂಂ ಗೆ ಬಂದು ಕುಳಿತಿದ್ದೆ.ಮರುದಿನವೂ ಹೀಗೇ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ರೂಮಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ಅಯ್ಯೋ ಸೊಳ್ಳೆಗಳೇ ಸೊಳ್ಳೆಗಳು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಮಾಸ್ಕಿಟೋ ಕಾಯಿಲ್ ಹಚ್ಚಿದ್ರೂ ಹೋಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಇನ್ನೂ ಒಂದೆರಡು ಹಚ್ಚಿ ಇಟ್ಟು ನಾವೆಲ್ಲಾ ರೂಂನಿಂದ ಹೊರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ಸುಮಾರು ಹೊತ್ತು ಆದ ಬಳಿಕ ಬಂದಾಗ ನಮ್ಮ ಬೆಂಚ್‌ಗೇ ಕಾಯಿಲ್ ತಾಗಿ ಅದರಿಂದ ಹೊಗೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು.ರೂಂ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ಹೊಗೆ. ಇದೇ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ಕತೆಗೆ ವಸ್ತುವಾಯಿತು.

ಅದು ಹೀಗಿತ್ತು. .

“ಸೊಳ್ಳೆ ಬಂತು ಸೊಳ್ಳೆ” ಇದು ಹೆಡ್ಡಿಂಗ್

ಪುಟ್ಟ ಶಾಲೆ ಬಿಟ್ಟು ಮನೆಗೆ ಬಂದ
ಸೊಳ್ಳೆ ಕಾಟ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು ಅಂತ ಹಚ್ಚಿದ ಬೆಂಕಿ
ಸೊಳ್ಳೆ ಕಾಯಿಲ್‌ಗೆ ಅಲ್ಲ ಇಡೀ ಮನೆಗೆ.ಸೊಳ್ಳೆ ಎಲ್ಲಾ ಸತ್ತಿತು ಅಂತ ಖುಷಿ ಪಟ್ಟ.


ಇದನ್ನು ಮೇಷ್ಟ್ರಿಗೆ ಕೊಟ್ಟೆ.ಓದಿದ ಮೇಷ್ಟ್ರು ಸರಿ ಅಂತ ಒಳಗಿಟ್ಟರು. ನಾನು ಅಂದುಕೊಂಡೆ ಇದನ್ನು ಹಾಕಲಾರರು ಅಂತ.ಮರುದಿನ ನೋಡಿದ್ರೆ ಭಿತ್ತಿ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಅದು ಇದೆ. ಖುಷಿಯಾಯ್ತು. ಅದನ್ನು ಓದಿದ ನನ್ನ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಎಲ್ಲಾ ನಾವೆಲ್ಲಾ ಆವತ್ತು ಗೇಲಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನನ್ನನ್ನೂ ಎಂತ ಮಾರಾಯ ಇದು . ? ಅಂತ ಗೇಲಿ ಮಾಡಿದ್ರು. ನನಗಾಯಿತು ನಾಳೆ ಇದಕ್ಕಿಂತ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಏನಾದ್ರು ಕತೆ , ಕವಿತೆ ಬರೀಬೇಕು ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದೆ.